In het onderhuis (Sarphatistraat 23, nu café De Hooge Sluys) zat na de oorlog een machinefabriek die boven akelig goed te ruiken was. Meteen boven de fabriek had Brumsen zijn werkkamers, daarboven waren de woon- en slaapkamer en daarboven weer de zolder met de badkamer.

Dat de echtelieden (beiden in de dertig) trots waren op hun interieur, blijkt wel uit het feit dat ze in mei 1940 een beroepsfotograaf bestelden om het vast te leggen. De keukenfoto (blz. 229) plaatsten we al in ons januarinummer.

Maar niks geen kale kak, zegt hun nicht.

Maar met het bijschrift zaten we er erg naast, schrijft Willy Augustijn: "Uit het feit dat er gordijnen hingen. kan niet worden afgeleid dat de keuken ook als ruimte om zich te wassen moest dienen. Mijn Oom en Tante zouden hartelijk gelachen hebben bij dat idee. Zij hadden namelijk de beschikking over een vaste wastafel met warm en koud water op hun slaapkamer, plus een badkamer met groot ligbad en vaste wastafel op de zolderverdieping."

Maar niks geen kale kak, zegt hun nicht. Oom Gerrit en tante Trudgen waren erg hartelijk en gastvrij. muzikaal en belezen en ook nog eens sociaal voelende leden van de Waalse gemeente. "We kwamen er allemaal graag. Het was een echt familiehuis!"

Welvaart voor twee door koffie en thee

Banner foto: Wikimedia