Bij alle culturele stormen die van Amsterdam een artistiek brandpunt maakten. wist Monnickendam steeds in de luwte te blijven.

Toen hij in 1891 voor het eerst de Academie betrad, hadden de geruchtmakende 'mannen van Tachtig' er al het veld geruimd en zwaaide de behoudende August Allebé er onbetwist de scepter. Monnickendam heeft zich tegen de nogal behoudende opvattingen van deze en andere leermeesters nooit afgezet.

Na de oorlog bleek Monnickendams roem evenwel verdampt, zonder ook maar een spoor na te laten.

Veilinghuis Mak van Waay weigerde nu zelfs een schilderij van de in 1943 overleden meester. omdat het onverkoopbaar was. De eens zo gevierde Monnickendam en zijn werk raakten vrijwel volledig in vergetelheid.

Pas rond 1974 werd het werk herontdekt dankzij de inzet van de Stichting Vrienden van de Schilder Martin Monnickendam. die met twee tentoonstellingen zorgde voor een eerste bescheiden heropleving.

Nu, nog eens 25 jaar later, brengt het Joods Historisch Museum het werk met een grote expositie en catalogus andermaal onder de belangstelling.

Martin Monnickendam bleef zijn eigen stijl een leven lang trouw en dat maakte hem tot een eenling. Wanneer de Bergense School in bruine en grijze tinten haar melancholie uitdrukte, bleef Monnickendam vrolijk in spetterende, heldere kleuren werken. Ook de invloed van kubistische en abstracte avant-gardes in de jaren twintig en dertig ging volstrekt aan hem voorbij.

Lees hier het complete artikel als PDF

Martin Monnickendam, Een kleurrijk schilder van mensen
Martin Monnickendam, Een kleurrijk schilder van mensen
Martin Monnickendam, Een kleurrijk schilder van mensen
Martin Monnickendam, Een kleurrijk schilder van mensen
Martin Monnickendam, Een kleurrijk schilder van mensen

Lees hier het complete artikel als PDF

Banner foto: Stadsarchief Amsterdam