Een somber maandaggevoel

Pas onlangs realiseerde ik me dat het Surinameplein al een halve eeuw door mij het Surinamerplein wordt genoemd. Niemand heeft me ooit gecorrigeerd, mijn Amsterdam-Nieuw Zuid accent kan toch niet de veroorzaker van dit misverstand zijn? Sommige ingesleten gewoontes vallen kennelijk niet op.  

Het Surinameplein heeft al jaren mijn belangstelling. Niet vanwege de schoonheid van de architectuur of haar bijzondere ligging. Integendeel. Vanuit tramlijn 1, op de terugweg van Osdorp, buk ik altijd, pal voorbij de Lelylaan tegenover het kantoor van Vluchtelingenwerk Nederland, om me te verbazen over Hotel Belfort. Hier wil je, om te variëren op de bekende spreuk, nog niet slapend gevonden worden. Het is ooit uitgeroepen tot een van de slechtste hotels van Amsterdam.  

Het hotel maakt deel uit van flatgebouw De Klokkenhof uit 1962. De naam Klokkenhof verwijst naar de beiaard, een klokkenspel dat hier geplaatst is aan de bovenzijde van de noorder zijgevel. Het gebouw heeft nog een ander opvallend kenmerk: in dezelfde gevel is een metershoog tegelmozaïek ingemetseld van de in de jaren zestig en zeventig bekende Haagse kunstenaar Jan Goeting. Hij gold als de meester van de mozaïekkunst. Zijn kunstwerk is een ode aan het personage Ruth uit de Hebreeuwse bijbel. 

De Klokkenhof heeft twee ingangen: één voor het hotel en een andere voor de 144 mini-flats daarboven. Aanvankelijk waren de appartementen alleen bestemd voor jonge, alleenstaande werkende vrouwen. Dit gebod geldt niet meer: via via worden kandidaten nu bij de particuliere eigenaar voorgedragen voor een appartement van 20 vierkante meter, dat ruim 700 euro per maand kost. 

Het Surinameplein is een plek in de in de stad waar ik dikwijls overvallen word door een somber maandaggevoel. Daar hoort een regenbui bij en een bezoekje aan de ontbijttafel van Hotel Belfort. Toen ik me daar deze nazomer op een ochtend verschuilde, vroeg ik me af waarom Stadsdeel Zuid dit gebouw vorig jaar op verzoek van Erfgoedvereniging Heemschut heeft aangewezen als gemeentelijk monument.  

Het zal me niet in dank afgenomen worden, maar verdient de Hoofddorppleinbuurt niet beter? Mijn ergernis wordt versterkt door de balkons van de mini-appartementen die volgestouwd staan met rotzooi en fietsen. Natuurlijk, het carillon en het tegelmozaïek staan symbool voor een gestolde tijdgeest. Dat zal de reden zijn dat het gebouw een monumenten status heeft gekregen.  

Erfgoedvereniging Heemschut is een belangrijke organisatie die zich inzet voor waardevolle gebouwen en landschappen in Nederland. Hun advies De Klokkenhof een te beschermen, heeft mij aan het denken gezet. Een somber maandag gevoel over slordig beheer van een gebouw op een weinig aantrekkelijke plek aan de zijkant van een drukke verkeersader, kan geen reden om voorstander voor sloop te zijn.  

Felix Rottenberg

Delen:

Buurten:
West
Dossiers:
Architectuur
Editie:
November
Jaargang:
2021 73
Rubriek:
Column
Tijdperk:
Vanaf 2000