De taartpunt Mauritskade - Von Zesenstraat
De Dapperbuurt is onderdeel van het uitbreidingsplan uit 1875 van Publieke Werken-directeur J. Kalff (die vrijwel zeker ruim putte uit Van Niftriks negen jaar oudere plan). Al voor de officiële goedkeuring in 1877 van het plan-Kalff werden sommige straten bebouwd, net zoals overal in de buurt door particulieren.
Architect N. Redeker Bisdom (die ook de Commelinstraat zou bebouwen) voorzag in 1873 de latere Wagenaarstraat zelfs van vijf meter diepe voortuintjes. Het noordelijke stuk was wat 'rijker' clan de rest en dat was ook te zien aan de rijkere ornamentering van de huizen.
Veel bewoners zaten helemaal niet te wachten op meer zon
In 1972 oordeelde de toenmalige afdeling Stadsontwikkeling dat de hele buurt het beste tegen de vlakte kon zo slecht zouden de huizen zowel woon- als bouwtechnisch zijn. Met nieuwbouw rond nieuwe open hoven zou de 'bezonning· ook beter worden. Maar veel bewoners zaten hele maal niet te wachten op meer zon. Zij wilden hun huizen en buurt verbeterd zien met behoud van het oorspronkelijke karakter.
Na lang verzet sloten bewoners en stedelijke overheid een compromis: per deelproject zou een beperkt aantal huizen tegelijk worden afgebroken en vervangen door nieuwbouw. Uiteindelijk zal nog geen kwart van de oorspronkelijke bebouwing van de Dapperbuurt blijven bestaan.
Zo ging begin jaren negentig de slopershamer in de 'taartpunt' Mauritskade, Linnaeusstraat 1, von Zesenstraat. Ooit zat in Linnaeusstraat 1, het uiterste puntje. lunchroom De Zon later Herman's Hoekje en tot de afbraak café De llarbier. Het plan om up die karakteristieke plek een hotel voor gehandicapten te bouwen is om verschillende redenen niet door gegaan. Woonstichting De Kev heeft stadsdeel Oost onlangs voorgesteld hier een woonblok te bouwen naar ontwerp van Erick van Egeraat.
Delen: