Buurtherinneringen: Hangen aan de brug
Toen aan het eind van de jaren vijftig enorme zand-schepen het Noordhollandsch Kanaal opvoeren om de stadsuitbreiding van Noord te onderbouwen, hadden wij – jongens van een jaar of vijftien – er een attractie bij. Diepliggende bakken voeren vanaf het IJ het kanaal op tot aan de Krijtmolen. Daar werd het zand eruit gezogen en via dikke buizen op het land gespoten. Als de lege bakken weer terug-voeren, staken ze meters boven het water uit.
Als we zo’n dieplader aan zagen komen, doken we te water. Op ons gemak ploegden we naar het midden van het kanaal en wachtten daar tot het logge gevaarte dichtbij was. Het was dan zaak met een paar forse slagen langszij te komen. De golven klotsten over het gangboord. We grepen een bolder en klommen aan boord.
Op de plaats waar het zand uit de bak werd gezo-gen, wachtten we op het langzaam omhoog komen van de schuit. Als die dan eindelijk leeg was, begon de terugtocht. Op de voorste punt van de bak, hoog boven het water, keken we naar de mensen op de wal, triomfantelijk als overwinnaars. Je zag de omstanders kijken. Nog een paar meter tot de Kraaienpleinbrug. Daar viel de schaduw van de brug over de boot en over ons. In het halfdonker keken we naar boven. IJzeren H-balken droegen het brugdek. We zochten snel een plek uit, zonder overleg: jij daar, jij daar en ik daar. Met beide handen grepen we een balk, tilden onze voeten op en lieten de hele combinatie van zandschuit en sleepboot onder ons door varen.
Niemand stond meer aan dek, maar onder de Kraaienpleinbrug hingen zes, zeven, acht jongens. Wie kon het langst blijven hangen? De spieren in je armen werden uitgerekt. Minuten werden uren, uren werden eeuwen. We hingen daar als in de 17de-eeuw het geboefte aan de galg – maar dan anders. De grootste tegenstander was niet je vriendje, maar je lijf, je gewicht, de tijd. Tenslotte klonk er een plons. En nog een en nog een. Je viel vanzelf. Het was een ernstig spel van overmoed en uithoudingsvermogen.
Dick de Scally
Beeld: De brug naar het Kraaienplein waar Dick de Scally met zijn vrienden aan bleef hangen. Stadsarchief Amsterdam.
Delen: