Buurtherinneringen: Fikkie stoken op de Nieuwerdammerdijk
Ik ben Piet Kooij (1957), geboren en getogen in tuindorp Nieuwendam. Mijn vader werkte bij de NDSM-werf en mijn moeder bij de bank en nam daarvoor het bootje van Café ’t Sluisje naar Centraal Station. Maar zoals dat ging in die tijd moest mijn moeder stoppen met haar werk toen zij met mijn vader trouwde.
Het tuindorp was een heerlijke plek om op te groeien, met genoeg ruimte voor kinderen om te spelen en de Nieuwendammerbreek om de hoek om te schaatsen of we zwommen in Zijkanaal K van het IJ. Ik zat op de Wognumerschool, een steenworp afstand van ons huis. Een prachtig gebouw vind ik zelf. Het waren toen twee scholen, onze kant was openbaar onderwijs en de andere kant was christelijk. Midden op het schoolplein liep een denkbeeldige lijn waarbij je ruzie kreeg met de andere school als je erover heen ging.
Er waren overal plekken om op te klimmen en af te vallen natuurlijk. Op het stukje onbebouwd land aan de Nieuwendammerdijk stond hoog riet, ik en mijn broers en andere buurtkinderen vonden het dan leuk een fikkie te stoken en als de wind goed stond had de hele buurt last van de rook. Niet erg verstandig natuurlijk en tot grote ergernis van de buurt.
Tekst: Open Monumentendag Amsterdam
Beeld: Café 't Sluisje, 1995. Stadsarchief Amsterdam/Han van Gool.
Delen: