De actiegroep Dolle Mina wordt in 1969 opgericht in Amsterdam en is vernoemd naar de feministe en politica Wilhelmina Drucker (1847-1925). Met ludieke acties wordt aandacht gevestigd op sociale vraagstukken en de onderdrukking van vrouwen in Nederland. De Dolle Mina’s brengen hun maatschappijkritiek, geïnspireerd door de Provo’s, met humor. Zo is er een actie waarbij ze mannen naroepen en nafluiten op straat. Met behulp van hun luchtige toon hopen de activisten hun maatschappijkritiek letterlijk aan de man te brengen.
De Amsterdamse Mina’s maken iets los bij de duizenden vrouwen in Nederland die in 1970 nog steeds van de arbeidsmarkt geweerd worden en van wie wordt verwacht dat ze hun man gehoorzamen. Niet alleen in de hoofdstad, maar door heel Nederland komen groepjes Mina’s op. Na een half jaar wordt Dolle Mina serieuzer van aard en professionaliseert de organisatie. Niet alleen kinderzorg, maar ook zware thema’s als abortus zijn onderwerp van protest. Overigens zijn er vanaf het begin ook mannen lid van de actiegroep, al zijn ze zwaar in de minderheid.
De Tweede Feministische Golf is in volle gang als de Dolle Mina’s op 30 januari hun protestdag afsluiten met een fakkeltocht naar het standbeeld van hun naamgeefster. De actiegroep heeft succes geboekt; emancipatie voor vrouwen wordt door het hele land bediscussieerd. En hoewel Dolle Mina al sinds het einde van de jaren zeventig niet meer bestaat, is de invloed van de actiegroep nog altijd aanwezig: ‘Baas in eigen buik’ staat in ons cultureel geheugen gegrift.