50 jaar Spaanse delicatessen in De Pijp

Paco lacht om de anekdote, die een mooie overeenkomst tussen Spanje en Amsterdam blootlegt: ‘Bijna iedereen heeft een bijnaam. Ik woon nu alweer een tijdje in Noord en er zijn buurtbewoners die ik al jaren ken en aanspreek bij hun bijnaam. Maar hoe ze echt heten? Geen idee!’

In 2008 werd Paco, die destijds als kok werkte in verschillende tapasrestaurants in Amsterdam, door een vriend gevraagd om hem te helpen met de zaak die hij in De Pijp had overgenomen: het befaamde Casa Molero aan de Gerard Doustraat 66HS, Paco: ‘Casa Molero opende in 1973 en was voor de eerste generatie Spaanse immigranten een plek waar zij de spullen en het eten konden kopen die hun heimwee temperden. Omdat de winkel redelijk dichtbij het Spaanse consulaat aan het Frederiksplein zat, wisten al snel Spanjaarden uit heel Nederland Casa Molero te vinden.’ De zoon van de eerste eigenaar, Manuel ‘Manolo’ Rodríguez, nam de zaak van zijn vader over maar vertrok rond 2007 naar Texel. ‘Waar hij sindsdien een tapasrestaurant runt met zijn vrouw, dat uiteraard de naam Casa Molero draagt,’ voegt Paco er met een glimlach aan toe.

Op 2 maart 2008 begon Paco als manager in de winkel, die inmiddels iets van zijn Spaanse identiteit had ingeleverd onder de naam La Venta Traiteur, Paco: ‘Het assortiment was meer mediterraan geworden, de duidelijke Spaanse signatuur was verdwenen. Dat is dan ook het eerste wat ik heb aangepast, toen ik de zaak in 2011 overnam, terug naar de basis; Spaanse producten en gerechten en ook het interieur heb ik destijds aangepast.’ En uiteraard ook de naam, want La Venta werd Pacomer, een taalgeintje uit de streek waar Paco vandaan komt: ‘In Sevilla korten we veel woorden af. Para comer, om te eten, verhaspelen wij tot pacomer.’
Uiteraard wordt het interview afgenomen op locatie, waar de radio staat afgestemd op een Spaanse zender, die de knusse winkel vult met de nodige rock-arbeidsvitaminen en Spaanse reclameboodschappen, Paco: ‘De zaak draait eigenlijk al jaren erg goed. Samen met mijn vrouw Mariangela, die achter de schermen net zo hard werkt als ik, vullen we de winkel, runnen de catering en verkopen we producten in de webshop.’ En toch moet de winkel haar deuren binnenkort sluiten…

Op de vraag waarom een succesvolle winkel zichzelf toch niet kan bedruipen volgt een ontnuchterend antwoord: ‘Mensen kunnen de deur platlopen voor wijnen, zelfgemaakte maaltijden en broodjes, Spaanstalige Ajax voetbalvrouwen kunnen elkaar ons adres doorspelen, klanten uit Nederland en België weten onze webshop te vinden maar tegen de huidige inflatie kunnen wij niet op,’ vertelt Paco, met berusting in zijn stem. ‘Ik hoor het van meer ondernemers in de buurt, de gestegen elektra- en transportkosten maar vooral de flinke huurverhogingen in de vrije sector, doen hen de das om.’ En toch blijven veel lekkernijen van Pacomer voor Amsterdammers en voor fijnproevers van buiten de stad beschikbaar, legt Paco uit: Een aantal jaar geleden heb ik de benedenverdieping hiernaast, op 68 HS erbij gehuurd. De plek is weliswaar veel kleiner, dus een winkel kan ik er helaas niet vestigen. Maar ik kan er blijven doen wat ik het liefste doe: Spaanse broodjes en gerechten bereiden, voor de afhaal en catering.’

Paco’s vrouw Mariangela is inmiddels ook aangeschoven: ‘En dat is toch wel het belangrijkste, dat we door kunnen met Pacomer en de buurt en klanten blij kunnen blijven maken met onze producten’, vult zij aan. ‘Op 2 maart, precies 16 jaar nadat Paco in de zaak stapte, geven we dan ook afscheidsborrel met, uiteraard, lekkere hapjes. Daarna sluit Pacomer haar deuren op nummer 66 HS, om de volgende dag weer, in afgeslankte vorm, op 68 HS open te gaan.’