Na een vergadering in Hotel Krasnapolsky trekken de havenarbeiders in een lange optocht naar het het gebouw van het CBT (Centrale Bond Transport-arbeiders) aan de Stadhouderskade. Daar staat de politie hen al op te wachten. De demonstranten krijgen het bevel zich te verspreiden, en als zij daar geen gehoor aan geven, trekken de agenten hun wapenstokken. Een ooggetuige beschrijft aan Het Parool: ‘Een enorm tumult ontstond. De stakers vielen de politiemensen aan, er werd hard met gummistokken geslagen en enkele vechtenden vielen op de grond. Een agent verloor zijn pet, anderen zagen dat hij in het nauw werd gedreven en trokken hun pistolen. Er klonk een enkel waarschuwingsschot en van alle kanten snelden auto's met ander politiepersoneel toe.’ De politie zet de Stadhouderskade af, en weet de stakers uiteen te drijven. In ‘kleine, schreeuwende groepen’ verdwijnen ze tussen de huizen.

De volgende dag wordt tijdens een tweede vergadering in Hotel Krasnapolsky de staking door de voorzitter van het CBT officieel beëindigd. Niet iedereen is het daarmee eens. Een staker klimt op het podium en verscheurt demonstratief zijn CBT-lidmaadschapsboekje. Vanuit de zaal volgen tientallen anderen zijn voorbeeld, en de gehavende boekjes vliegen door de lucht. Eén van de havenarbeiders koelt zijn woede op de verslaggever van een krant, die een dag eerder negatief over de staking heeft bericht: ‘Ineens greep hij de journalist beet en gaf hem een slag in het gezicht, waardoor zijn bril afviel. De man kon zich door een nooduitgang in veiligheid stellen.’ Dit is de laatste daad van verzet; de roerige 24-uursstaking is hierna definitief ten einde.

Beeld: Ongeregeldheden op de Stadhouderskade naar aanleiding van de staking in de Amsterdamse haven. Stadsarchief Amsterdam/ANEFO.